به گزارش روابط عمومی خانه تعاونگران، «علی حسین شهریور» دبیرکل خانه تعاونگران در وبینار بین المللی که با حضور فعالان تعاونی از کشورهای آلمان، فرانسه، اسپانیا، چین، هندوستان، ساحل عاج و لبنان برگزار شد گفت: بررسی ها نشان می دهد عمده ترین مانع توسعه تعاونی ها در کشورهای در حال توسعه سوءتفاهم در بین سیاست گذاران و برنامه ریزان در مورد تعاونی ها و نحوه کار آنها و انتظارات غیر واقعی از آنچه تعاونی ها واقعاً می توانند انجام دهند می باشد که در نتیجه منجر به برنامه ریزی پدرسالارانه از سوی دولت برای تعاونی ها شده است.
وی افزود: این نگاه و رویکرد باعث شده است بسیاری از اعضای تعاونی ها و عموم مردم اغلب، تعاونی ها را به عنوان یک سازمان تحت کنترل دولت یا تحت حمایت دولت و اقتصادی ناکارآمد و نابسامان تلقی کنند ، که منافع دولت یا مدیران خود را بیش از منافع اعضای خود در نظر می گیرند.
شهریور با بیان اینکه باید توجه داشته باشیم که مسیر توسعه تعاونی ها از کشوری به کشور دیگر متفاوت است افزود: در برخی از کشورهای در حال توسعه تعاونیها تا حدی تحت کنترل دولت قرار دارند که اعتقاد بر این است که می توانند به مقیاس اقتصادی برسند ، قدرت انحصارات را بشکنند و به اعضای خود کمک کنند تا در جریان اصلی اقتصادی ادغام شوند. این در حالی است در کشورهای صنعتی تعاونی ها به عنوان یک نیروی اقتصادی و اجتماعی به رسمیت شناخته شده اند.در کشورهای صنعتی دیده می شود که تعاونیها سازمانهای بخش خصوصی هستند ، و در مواردی که عملکرد آنها از نظر اجتماعی ارزشمند تلقی می شود ، اغلب از حمایت دولتی برخوردار می شوند.
دبیرکل خانه تعاونگران گفت: آنچه مسلم است این است که فارغ از اینکه حمایت دولت ها از تعاونی ها انجام بشود یا نشود، تجربه و عملکرد تعاونی ها هم تعاونی های رسمی و هم تعاونی های غیر رسمی و داوطلبانه در کشورهای مختلف نشان می دهد که در تجمیع سرمایه های خرد و نیروهای خلاق و مستعد برای انجام کارهای گروهی و کارآفرینانه ، فقرزدایی و ایجاد شغل و در آمد برای اقشار مختلف جوامع موفق عمل کرده اند. 3 میلیون تعاونی رسمی با یک میلیارد و دویست میلیون نفر عضو، از تعاونی های مصرف تا تعاونی های کشاورزی و خدماتی در اقصی نقاط دنیا اعم از کشورهای صنعتی تا کشورهای در حال توسعه ، سهم قابل توجهی را در اقتصاد دارند و بخوبی نقش خود را ایفا می کنند.
شهریور گفت: در ایران گرچه قدمت تعاونی های غیر رسمی به بیش از به هزاران سال بر می گردد اما اولین شرکت تعاونی رسمی در سال 1314 (1935) یعنی 85 سال پیش در یکی از روستاهها تاسیس و فعالیت خود را آغاز کرد.
وی افزود: در سال 1358 (1979)در قانون اساسی، اقتصاد کشور بر پایه سه بخش دولتی، تعاونی و خصوصی تعیین شد و در سال 1370 (1993) با تصویب قانون بخش تعاونی و حمایت های دولت رشد تعاونی ها در کشور سرعت گرفت و در نتیجه هم اکنون بیش از 100 هزار تعاونی فعال در ج. ا. ایران وجود دارد که در بخش های مختلف اقتصادی فعالیت می کنند. بیشترین تعداد تعاونی ها به ترتیب در بخش کشاورزی 25 درصد (24043 تعاونی) ، در بخش صنعت 22 درصد (21122 تعاونی) و در بخش ساختمان 6/13 درصد (12824تعاونی) فعالیت دارند. سهم تعاونیهای بانوان از تعداد تعاونیها 23722 معادل 25 درصد کل تعاونیهاست و این نشان می دهد تعاونیها در جلب مشارکت زنان در فعالیت های اقتصادی – اجتماعی موفق بوده اند.
این فعال بخش تعاونی با اشاره به اینکه در ده سال گذشته بیش از 45 هزار تعاونی جدید یعنی بطور متوسط سالانه 4500 تعاونی تاسیس شده است گفت: بیش از 65 درصد این تعاونیها تولیدی هستند و بقیه در بخش خدمات شکل گرفته اند. این نشان می دهد که بخش عمده ای از کارآفرینان و افراد جویای کار در ایران بصورت داوطلبانه شیوه تعاونی را انتخاب کرده اند.
دبیرکل خانه تعاونگران در ادامه گفت: در ایران کنشگران بخش تعاونی که از تعاونیها حمایت می کنند دو بخش هستند، بخش دولتی که شامل وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و همچنین وزارت جهاد کشاورزی است و بخش غیردولتی که شامل اتاق تعاون ایران، خانه تعاونگران ایرانی و انجمن علمی تعاون هستند. هر دو بخش تمام تلاش خود را برای پیگیری مطالبات تعاونی ها و توسعه بخش تعاونی و همچنین اثر گذاری در حوزه های سیاستگذاری، برنامه ریزی، حمایت، آموزش، نظارت و توانمند سازی تعاونی ها انجام می دهند.
وی افزود: دولت ایران ضمن حمایت از تولید و توسعه بازار تعاونی ها به توانمند سازی و آموزش تعاونیها کمک می کند و علاوه بر استفاده از ظرفیت بانکهای دولتی و خصوصی، با تاسیس بانک توسعه تعاون و صندوق ضمانت سرمایه گذاری تعاون بخشی از منابع مالی مورد نیاز تعاونی ها را نیز تامین می کند.
شهریور افزود: گرچه هیچ الگویی، حتی الگوی تعاون قادر به ارائه یک پاسخ جامع برای تمامی تغییرات پیش روی کشورها نیست، اما شیوه تعاونی فرصتی یگانه و منحصر به فرد در اختیار سیاستگذاران و اقتصاد کشورها گذاشته است. وی گفت: تعاونی ها می توانند فعالانه برای شکل دادن به آیندۀ اقتصاد و رفاهی که مردم دنیا می خواهند مشارکت کنند. واضح است که تعاونی ها به تنهایی توان انجام این کار را ندارند. بنابر این همکاری و مشارکت با دولت در عین حفظ استقلال و عدم وابستگی تعاونی ها ضروری است.
این فعال بخش تعاونی افزود: باید بپذیریم که تغییر نقش دولت در رابطه با تعاونیها از نقش پدرسالارانه و مداخله ای به نقش حمایتی دمکراتیک یک ضرورت است. حیاتی است که دولتها حمایت خود را به طور ناگهانی از تعاونی ها پس نگیرند. تعاونی ها و سازمان های بالا دستی آنها (فدراسیون ها ، کنفدراسیون ها ، اتحادیه ها) برای بسیج منابع ، ایجاد قدرت و ظرفیت های مدیریتی و یادگیری کنار آمدن با فشارهای بازارهای رقابتی به زمان نیاز دارند. بنابراین دولت ها باید قبل از حذف تدریجی پشتیبانی ، به تعاونی ها وقت کافی بدهند و توانایی های تعاونی ها را ارزیابی کنند.
وی تاکید کرد: با خروج دولت ، باید به سازمان های بالا دستی تعاونی (فدراسیون ها ، کنفدراسیون ها ، اتحادیه ها) این فرصت داده شود که خلا موجود را پر کنند.
.jpg)
